Artist 09

VIENNA SO FAR.

never tought i would like this place so much.
niet alleen de massieve kathedralen, of de jeugdige
uithangborden,het oh zo gastvrij volk hier.MAAR BV
alleen al het museumqaurtier.MET in in totaal
twintig musea naast elkaar op een straat gebundeld.
Het overdreven aanbod van diversiteit.in het
virtual block vind ik de tentoonstelling "real world laboratory".
waar blonde pruiken barkrukken bewonen.glazen zijn gestapeld en
op elk modern uitvinding een kaars is gepland,de herhaling van een patroon
in elke media vorm,uitgesneden op hout,op computers als screensaver of gebrand
in glas. in een ander museum vind ik drie tentoonstellingen terug die adem wegnemen,
zwisherszonen met de boom van dode slangen, over vluchtelingen
die op straat al gauw een symmetrische samensmelting worden met hun omgeving,
de zetel die zijn weg baant en sporen nalaat als verloren monument.
OF DE TIJGER IN DE ZWARTE RUIMTE die op je afkomt en grauwt,

embassy is dan weer knap ineengestoken, een papier
mache van het witte huis tot in de details op mensengrootte. de hoogvlieger hier is
"Mind Expanders Performative Bodies"
die ons toont dat horrorfilms maken makkelijk is.

vanavond naar de Kunsthalle gegaan voor VIDEORAMA
de alternatieve film onder de film toont ons een twintigtal
videoprojecties waaronder een samensmelting van duizenden
stemmen en getkende gezichten
die plots één gevoel en één gezicht worden namelijk Bonnie Tyler.

Total Eclipse Of The Heart
is be the best fucking suicide song
after a breack up with your boyfriend.

de mannen met het belspel,de duitse kookshow
en de vissers die slam poezie maken.

of hoe de assen een vel wordem in transformations,
of hoe geluid zich toont in duizelingwekkende lichtbronnen
die ontploffen diep in de ziel, of het meisje dat op het plafond kruipt.

het is teveel en overal jeugd en overal publiek dat omarmt.
deze stad slaapt niet in dit hostel van enkel jeugd is het voor mij genieten.
er is overal zoveel. deze nacht nog in een café naar een film op een grote
witte muur gaan kijken terwijl er live dj muziek klonk.

en toen de tuinen van de ambassade zich ontsproten
schoten er tranen van schoonheid voorbij,of het verlichte kasteel
op dit punt vanavond,waar ik plots mijn plaats voelde.

er is hier het Vienale filmfestival,het wereldmuziek festival en de week van de jazzmuziek.
er zijn hier betogingen,verassingen en heilige beelden op de imperialistische buildings,
tot zover het oog reikt. het stopt niet. een herwonnen schrijfkick door agressieve kunst,
en dat gevoel van Europeaan zijn.strijden voor eigen kamp.

ik leer hier veel...