Gil.

Gil.

Junk met crack
hallucinant rustig beven
en teveel gaten in je huid,
waardoor je die spuit in je lip wil zetten.
rondom u crashen zelfverzonnen trip spoken,
verkracht god jouw schone overgevoeligheid?
Stroomt er zoet speeksel uit de ader
waar de naald juist mistte?
Junk inhaleert crack
gif verdoofd de aftakeling,
elke shot wil je geest kwetsen

Ik kan ermee leven dat ik doodga

elke pijn te levendig bonst
uit elke zenuw kruipen spinnen
seksuele gillen ontvoeren controle.
gaan ze jouw lichaamsdelen ontwrichten
en levend begraven?
waarom alles opofferen en niets overhouden?
gier ja kleine innerlijke pyromaan,
ge zijt goed mijn talent
op de brandstapel aan het binden
met mijn verschroeid haar.
Junk snuift zijn neus rot.
en sadistische stuiptrekkingen staan u wondermooi
één teveel geslikt.

Ik kan ermee leven dat ik doodga

dat ik op een zombie lijk.
en mensen schrik aanjaag
door uit mijn doodskist te huilen.
“hoeveel hart ik eigenlijk wel mis?”
een koude kille afgunst
vervangt
bezwerende finale elegantie.
Pinnen door mijn huid scheuren,
en details die mij willen houden

ik kan ermee leven dat ik doodbloed


en tap aan de dood de boete van crack af