donderdag, maart 13, 2008

Editors Live Hof Ter Lo

Hay
The Editors stonden zondag geleden 9 maart
in een uitverkocht Hof Ter Lo
met op de eerste rij deze Spin.
de avond begon met
aanschuiven als Die Hard Fans (ik en Bro)
naast nog hardere Die Hard fans
een hele familie van 8 mensen kwam speciaal uit nederland om
The Editors te zien, leuke mensen, leuke verhalen, geweldig accent,
knappe vrouwen.respectabel
na een uur lang aan de deur drummen vliegen de deuren open
en spurten we met heel die familie naar de dranghekken voor het podium
ik ga zitten en voor mij staat:
de roodharige beeldschone dochter van de familie
van,af de grond gezien een immens zicht,
de ellenlange lopende benen dan naar
boven toe het mooie lijntje de b...
en het mooie piekneusje, de guitige
puberoogjes, het
kortgeknipte
verslavende
kapsel...
en zo maar een uur staren
wreed wijs.
voorprogramma 1
was niet echt zo goed
Red Light Company
met schitterende Dave Grohl die duidelijk stoned was.
Red Light Company

veel te smalle broeken, een lekkere zanger,
een beetje een gay bijklankje
en veel van het zelfde.
niet zo geslaagd qua muziek maar ja zeker niet
het slechtste wat ik ooit al heb gezien.
(neen dat is Queens Of The Stone Age!!! eikels!)
dan iets wat mij deed denken aan het schone Metronomy
Obium of was het nu Obius?
dikke zanger met basgitaar?CHECK!
drummer die beatboxt? CHECK!
intrigerende man die gitaar speelt en op toetsen tokkelt als een maniak?
CHECK!
The Editors komen op
ik beschrijf nummer per nummer hoe goed ze zijn
hier gaan we
Camera
zeer bevreemde song
waar de zanger helemaal achter het podium mee verschijnt
om in een schaduw wat te staan zingen en Keyboarden.
An End Has A Start
Divine shit met de echte new wave sound van welleer
Blood
heel catchy tekst en slimme gitaarrif
Tom Smith gaat loos met
buitenaardse bewegingen en gitaarslingeren.
Bullets
You Don't Need the Sissy's no no....!
en dat drie minuten lang
The Weight Of The World
niet kunnen stilzitten achter een elektrische piano
en een ongelofelijk zwetend emotievol nummer
"every little piece in your Life will
mean something to someone"
Escape The Nest
briljant nummer om zot op te pitten
Smith doet zichzelf als gitaar
springende freak alle eer aan.
Lights
iets minder
maar nog steeds verteerbaar.
When Anger Shows
voor een zeer rustig nummer
toch nog heel hevig uitgeleefd
en rauw en strak.
dat geldt zowel voor mij als Smith ;)
Spiders
JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH
steengoed wijs, ongelofelijk om in het echt
mee te maken.
Lullaby
(cover van The Cure over Spinnen)
gebracht op een originele manier vol beweging,
publiekopzweping & talent. de manier van het brengen
doet veel zowat alles bij deze groep.
All Sparks
om op uit te freaken
wat ook gebeurt op zo een momenten
Munich
begint met een accapale intro
om daarna de muziek achter deze wereldhit
te halen.
Push Your Head Towards The Air (it's easy)
bassist achter de piano
en Tom Smith die op en neer wandelt
met een gitaar. zo rustig edoch zo ijzingwekkend.
een uitverkocht hof ter lo
hangt aan de zanger zijn lippen.
alles is indrukwekkend stil.
Bones
geen fan van dit reffrein
nogal storend effect.
Fingers in The Factories
een song dat stadiums platspeelt
zo gemeen, zo hevig
zo ingrijpend, wat een magnum opus!
de bisnummers
The RACING Rats
kent iedereen nu ondertussen wel
die gitaar man!
R U Fading
is een lied met maar 1 zin in
heel herhalend maar daardoor heel zeker.
in
Smoker Outside The Hospital Doors
speelt Smith tegelijkertijd piano én gitaar
The Editors zijn Black as Hell
een zanger die buitenaards beweegt rondzwaait en springt
en rent met een gitaar, valt op piano's, springt van piano's,
en er nog andere rare aanrakingen meedoet. een grafstem
en heerlijke sound. strakke drummer en een gitaar die een
gouden bijklank heeft.
na het concert krijg ik de playlist van de avond in handen.
het hele concert zelf heeft het roodharig meisje mij
opzettelijk zitten aanraken
in the heat of the Fucking music
ik haar ook maar dat is nogal duidelijk....
New Wave Smaakt goed
allez het hangt er vanaf wie
The Editors er van zijn natuurlijk