uiteindelijk blijft er iets over

“Zij geeft mij

Zin, al dit haar

Af te scheren”




“en waar ik
een zwart boek
wil zijn is zij,
een flashy film”

“zij schrijft als
een gift op rood
papier over deze...”

“mijn beeld van
haar is wazig, donker
ongelukkig, terwijl
haar bruine bloed
pupillen elk detail
van mij door
gronden, om
draaien, uitlenen”

“haar uitstraling
doet mij intens
zwart verbranden”

en dan is mijn
inkt, op vraag ik
de hare, stopt dit
schrijfsel en begint
er een gesprek…

punk leed

punk leed

ze neemt afscheid
heeft de aanslagen
doorstaan, zij wil een
eind aan haar innerlijke
maken. Ze heeft de lange
haren voor het gezicht
geworpen, zodat ze haar
leven niet zo helder
meer zou zien. Ze is
te mooi om in slaap
te vallen, hoe hard
zij het ook zou willen.

Elke zelfmoordpoging mislukt

strak en hulpeloos
starend in de ogen
Van onmogelijke dood
Een overdosis schoonheid
smeekt om een overdosis
pillen. Romantische ogen
merken mij op, en vergeten
plots depressiviteit uit te
gillen…