Abnormally Atracted To Sin

een nieuwe Tori Amos cd.

om te beginnen Tori zal nooit meer een tweede
Silent All These Years maken, maar dat hoeft ook niet.
dit is een nieuwe tijd en een nieuwe Amos.want
heruitvinden is belangrijk.

openingstrack "Give" doet denken aan het strenge Cruel
en je merkt dat het nog steeds goed zit.ze heeft geleerd
uit American Doll Posse en met die nieuwe ervaring is
ze in haar oude vorm gedoken.het beste van beide wereld
en. sfeerschepperij zoals alleen deze vrouw dat kan.

Welcome To England heeft die gemene tekst al
die Amos authentiek maakt.dat in combinatie met
het vlotte, de violen, het geluk hierin
de manier van zingen en spelen, maakt dit mijn
lievelingsnummer van The Sin."Welcome To My
World you better bring your one sun."

Strong Black Vine heeft die hekeligheid die
ADP ook heeft, die herhaling en het eerste num
mer over wijn in de lijst.minder goed of
anders.just having fun.

Flavor geeft alles die paarse kleur.
het afvragen en het aftasten. deze plaat

smaakt als een paarse donkere zoete wijn,
met de echte gesprekken die je daarbij dan
met mensen hebt op een mooie rusitge zomer
avond.

not dying tonight is dan weer
"Just Having Fun" wel leuk allemaal.
die lion king sound moet je wel gewoon
worden.

Maybe California komt al
in de buurt van Ms Jesus.
diepdroef en vol emotie.

Curtain Call op plaat is
een uitsteker.ebony beauty
het is een concept plaat
en dat merk je aan
Fire To Your Plain.

het ambiente aan alles
wertk zonnig.jazzy.

Police Me is om te lachen.
herhalen en herhalen, woorden schapen,
en een nieuwe taal.

That Guy is het begin van een lange Opera.
meer gesproken dan gezongen in monoloog.
heerlijk lang.allesomvattend.heel minnestreel
achtig. gothic muziek op orgel uit de jaren 20.
met belletjes en drama veel drama.
de middeleeuwen.

Abnormally Atracted To Sin is meer een gevoel
dan echt een nummer.een intermezzo met soundscapes.
en dan die gitaarrif.of hoe alles ontploft.spooky

500 miles is dan weer not done
(cause i will walk 500 miles op zijn tori's)

Mary Jane is prachtig.het zou zo thuishoren
in Repo The Genetic Musical.
krijg dit eens uit je hoofd.en met z'en allen :

"Do I Know Her Fa-mi-ly ?..."

hoe de dark ages uit vrolijke tonen uitbloeien.
starling klinkt als stalin.met een luik dissonant
rrripetje.en trommels als een trots hart.

het derde wijnnummer zal dan wel Fast Horse
zijn. misschien teveel.
maar nooit slecht. heel erg robin hood like.
prachtig rond de lindeboom dansen.

Ophelia is iets wat uit Appolo's Frock
lijkt te ontsproten.musical,meeslepend,
iets wat naast here in my head rust.
Tori op haar grootst zoals op Scarlets walk.

Lady in Blue is mooi om af te sluiten, alsof
Tori nog meer wil zeggen dan deze nummers en niet wil stoppen
hier zitten dan ook drie verschillende nummers in van rustig naar meer

tot een zwaar rocknummer met eindeloze solo's.tot slot is dit een cd aangenamer

dan American Doll Pose.met heel veel verschillende
verhalen, stijlen,geluiden.wat wil zeggen dat Tori Amos helemaal terug is.
en alle hoge verwachtingen inlost. waren er maar meer albums zoals deze....

said the lady in blue...

Charlie Kauffman's Synedoche New York

Theatermaker Caden wint
de Mac E prijs 2009 en Synedoche
NY begint. met de massale geldprijs

zet hij op één dag in de grootste
theaterzaal van de wereld het langste
en meest omvattenste stuk ooit neer.

in de zaal gelegen in NY bouwt hij
een levensgrote imprint van de New Yorkse
Skyline.hij huurt meer dan 1000 acteurs in
die hun intrek nemen in de nagemaakte gebouwen

die daar dan personages spelen die buiten de
zaal ook echt bestaan
en ook zo in hetzelfde huis leven met de dezelfde
levensopvattingen en etc.
Caden verwerkt zijn eigen bizare prive leven

van vierjarige ontvoerde getatoeérde dochters,minaresen en
kunstzinnige vrouwen erin door acteurs in te huren
die hun rol mogen spelen, terwijl de echte vrouwen er zelf
hun inbreng in mogen doen en erop staan te kijken.

uiteindelijk neemt hij iemand aan die hijzelf vervangt
en hij neemt de rol van zijn eigen poetsvrouw aan.

de eerlijkste vreemdste dialogen aller tijden.

Michelle Williams - Samantha Morton
(de vrouw van Ian Curtis in Control.met het brandende
huis en de brandende haren) en Philip Semour Hoffman
(die in een vorige leven nog oscars won)

schitteren op een torenhoog niveau in een alles
omvattende, gemene,levensechte theaterfilm.

(een film die elke film ooit gemaakt in het niets
doet vervagen en hiermee de lat van films
maken verlegt tot menselijk onmogelijk.)

wat als je oortje kreeg om in te steken en de stem in het oortje
vertelt je alles wat je moet zeggen en doen en hoe je moet bewegen

tot je dood toe? wat als één dag aanvoelt als twintig jaar?
of er gewoon zo uit ziet? wat als dit het hoogste punt van
puur film maken is? en wat als u dat mocht missen?

Jonge Wolven: een Era

woensdag was een zeer geslaagde dag.
overdag meehelpen op de cultuurbeurs
voor onderwijs in de Singel, leuke collega's
goede sfeer, veel cultuur, Warre Bormans
(een half uur live), Warre Borgmans (daarna aan onze tafel zittend)
en verloren lopen in een groot gebouw waar ik plots
tussen een elfenkoor van blaasinstrumenten in een
sfeervolle zwarte lichtpuntjes zaal vol nederlanders belande.

veel geleerd.die avond.
met Kun Fang naar WOORDattack getrokken
waar de passie zichtbaar in de lucht hing.

even waan je, jezelf in Spanje op een terras
waar vrijgevochten mensen in allerlei zalen
furie oplaaien, boven gekeken naar een ongelofelijke voorstelling
van Flamenco Dansers met een schitterend einde waar de hoofd
danseres tegen doodmoe tegen de spiegel viel.

beneden was het meisje met de loopmachine , haar special
intelligent disco soundbar aan het uittesten. terwijl kastanjetten
klapperden.in de bar zelf waande je, jezelf in het zuiden,
een plekje genaamd Andallousie...

het optreden zelf was onvergetelijk, Kun zong haar Chinese
woorden terwijl Sven De Swerts vol concentratie luisterde
en theatermonoloog na gedicht mee begon te zingen.

als op het laatste ook, de gedichten langer werden, en er enkel
geimproviseerd werd onstond er iets puur zuiver fris.
het publiek was ademloos muis stil. u hebt iets grensverleggend gemist.
ik had even het gevoel dat alles kon,dat dat werd aanvaard
dat dit een muziekgroep was even bezield als Cocoon.

Tim Ceustermans (de WOORDattacksoldaat) ging serieus op alles in,
legde ons mooie zinnen voor, en een goed beleid.

Tim Ceustermans is een jonge Wolf:
enorm Strijdlustig volhardend maar eenmaal zijn doel bereikt
zo vredig als een wolf.de man is rustig maar rechtvaardig vernieuwend.

"ik ga subsidies aanvragen, niet om grote nanmen naar hier te krijgen,
maar om de mensen die hier met hun hart en ziel optreden iets tastbaars te geven.
ik organiseer liever geen woordattack als ik weet dat de selectie slecht is,
alles voor de kwaliteit."

gedreven alternatief en vol ambitie.
bij momenten zag ik vlagen van mezelf zoals
ik vroeger was...

Lupa Javanaise bracht dan weer
intelligente drum & base, las voor uit de krant,
en deed iets heel kalmerend straf.

het ene meisje met het korte krullenhaar zag er
ongelofelijk uit .en toen zij zei "het was een
fijne avond" klonk dat fris en echt.

in de kleinste hoeken kom
je meest verbazingwekkenste
figuren tegen.Cause I'm coming
home again