Spinyopaat: de buigzame villa

vandaag in een leeg nest aangekomen,
Peter is weg en moeder en kind zijn
niet meer aanwezig.

vandaag naar Lourdes gegaan,mijn ziel verbrand
(twee keer) in en mijn polsen gebroken.

vandaag was het aan mij.
vandaag was Spinyopaat daar IN GHENT IN CAP.

de moeilijkste bezetting van
de hele Gentse Feesten
programmatie hier.dat is amper te geloven,
maar het is zo.

het decor was overgevoelig gezellig.
de projector op de muur waarop de affiche te zien was,
de tuinstoel met de gothic hand bagg in it,het tafeltje en de schaduw,
de projector als levend wezen, de draagbare witte radio
op de grond,het feit dat bijna elke artiest meehielp
om alles op te zetten.

het zag er heel erg speciaal uit,intiem, nieuw en sfeervol.

iemand vermelde later dat ik er kleur aan had gegeven de
theaterzaal,de avond, voor de eerste keer in zoveel dagen tijd...

mooi compliment.

mijn opening solo waarin de uren verteld worden,er word afgemaakt
met het Gentse feest door ogen van vermelde,het duister word,
de muziek opzwelt de affiche als witte lichtbaken opzwelt als enig licht
in de duisternis en het gedicht in het donker tussen de muzikale klanken
mee galmt live door twee microfoons.tot het licht opdoemt en

de videoprojectie van Steven Crauwels het overneemt,
met luide gitaren,
en bezeten beelden, of dat toch de bedoeling is.

uiteindelijk wint de dichter van de laptop.
en technologie kan schrijven niet vervangen.

Steven wint, hij is publiek favoriet wonder boven wonder,
als het aller vreemdste gebeurt, bijna als een zelfverklaard
wonder of zelfgemaakt.

(u leest niet graag lange blog berichten? pech sorry)

Yerna heeft naar Gainsbour geluisterd en dwaalt van de ene
microfoon naar de andere.in the mood.en compleet in het nieuw.

Peter Antheunis begint in het nieuw maar vooral het oude
doodse blijft hangen, heel erg goede zinnen die op zichzelf rechtstaan.

Sven De Swerts is ondertussen een symbool op zichzelf aan het worden,
of is blijven hangen. er word gelachen tijdens "weinig mensen" het is een uber duistere versie van het mooiste liefdesgedicht dat ik heb.the primitive
of de Spinyopaat.

Ine (of Inne ?) is die verassing,reclame voor de jbc,ikeau en meer.
constant in die rijm, en nooit eindigend.
het is niet allemaal goed of feilloos vanavond maar zo eens iets compleet
Camp voor de headlining line up.het werkt en dat merk je.

als ik schreeuw of er meer Steven Crauwels mag gebracht worden na Inne (of Ine)
dan slaat een volledig publiek in een oorverdovend gejoel, bijna
dat gevoel van vroeger in clubs bij bands waar iedereen gek werd en de boel
bijeen sloeg uit waanzin. maar dat met Poezie. wat een zalig publiek.

na Steven is het Eva Van Leuven, iemand die alles kan.
poezie zoals het moet, klasse en jong, en dan die monoloog
van verkochte kusjes, stelen van vrienden

(ik heb een jas met wel veertien
zakken en nog moet ik doen of ik zwanger ben),

en op tour gaan om te leven.ze is uitverkocht en jong en knap
en getalenteerd. de opvolger van Marie Meeusen?
meer dan poëzie iemand die alle kanten op kan.
en dat zal doen.de revelatie van 2009.

de zaal zit nokvol en dan legt Eva van Leuven
look a like (twee druppels) Marieke Lightband
even uit waarom zij de leading lady is.
gemeen en soft en scherp en melodieus.

ze word twee keer teruggeroepen door het publiek.
het is een diva geworden in enkele jaren tijd.WAUW

als ik op kom en de "we want more" kreten de hele zaal tot buiten overstemmen
en als ik roep door de microfoon "ja u krijgt nog één nummer Marieke"
is het gejuich zo luid dat niemand mij verstaat.

gewoon mee juichen,nogmaals volle zaal,die volledig losgaat op een
poëzie lezing met akoestische muziek.iets prachtig toch.once in a lifetime.


het is Spinyopaat op zijn best en dat wil zeggen dat het bij Marieke niet stopt.

het stopt bij een kwart volle zaal voor Yannick Riviere.mensen die net als op een

festival op den duur gewoon stoppen omdat ze er teveel van hebben, en andere

die nu pas wakker worden en de rest ervoor hebben gemist.

Yannick is de verbintenis tussen Nosfell
en Brian Molko.metal op zijn akoestisch
door een tenor Gollum.

anders dan dat ik hem daarvoor al zag.
netjes en rustig en niet recht staand en duivels
bijna demonisch gelijk vorig jaar in wijnegem.

het is bijna Jazzy.deze man mag
op Dour staan volgend jaar.

mooie scene' s backstage met Marieke,de
overdreven veel sound
check' s die allemaal
gelijktijdig liepen. het was de grootste
bezetting van de Spin tot nu toe.

de mooie Countrymuziek van Pisteffo
die de avond opende als iets dat er totaal niets mee had te maken,
of zo tegendraads was in vergelijking MET het alternatieve podium
dat daarop volgde.


heel de feesten,iedereen en de avonden in oostakker zijn in één lied
samen te vatten (het lied waarmee ik opende iets heel persoonlijk)
waarvan hieronder de tekst.

ik heb een jaar gestreden om Spinyopaat nog ergens te krijgen
en de massa volk die er was en mee aan het strijden was,doet goed.
de mensen van Antwerpen,dank u. die van de theatergroep die erbij waren,
dank u.de nieuwe garde die hier dit jaar opstond dank je,de helden
van Macedonië en Roemenië.de mensen van toen jaren geleden in Hotsy Totsy.
en het publiek van nu die voor de allereerste keer Marieke,Yannick en Eva
ontdekte en op slag fan werden.

allemaal bedankt om mij al die jaren te volgen.en tot heel erg snel.


COLDPLAY
STRAWBERRY TWIST


"They were sitting
They were sitting on the strawberry swing
Every moment was so precious

They were sitting
They were talking under strawberry swing
Everybody was for fighting
Wouldn't wanna waste a thing

Cold, cold water bring me round
Now my feet won't touch the ground
Cold, cold water what ya say?
When it's such…
It's such a perfect day

I remember
We were walking up to strawberry swing
I can't wait until the morning
Wouldn't wanna change a thing

People moving all the time
Inside a perfectly straight line
Don't you wanna curve away?
When it's such…
It's such a perfect day"