welcome in Sir John's Hall
Welcome In Sir John's Hall
het duurt even.de zon in de ogen.
en dan sta je daar in ....Harelbeke?!
In Sir John's Hall regeert koning Jan,
en als je hem ziet zou je hem dat niet aangeven.
hij heeft hier een woonkamer vol olifanten, of alle
vormen van over de hele wereld die ermee in contact
komen. een verzameling Mamoetfossielen.
ah ja en Wim Opbrouck woont hiernaast.
er is een gigantische circuskamer.een kamer waarin
hij een geheel miniatuurcircus gebouwd heeft.twee jaar werk
en nu jij?
en dan is er dat pronktuk in zijn achtertuin.
een tuinhuis verbouwd tot een ridderlijke theaterzaal
in stijl naar zijn lievelingsland england.
de sfeer die hier hangt en de passie in de man vertaald in zijn huis
is uitputtend.hier kom je op elke hoek nieuwe woorden, stukken tekst
en flarden poezie in de lucht. een engelenkamer is niet genoeg.
nee de man heeft er een zelfgegoten kerkraam bijgezet en een stuke Engels
strand. vanavond in de uitverkochte zaal, huizen hier zeven nationaliteiten.
er is de reunie van Ghent In Cap
en daarna de ravissante Mick and Marcus
bleusartiest aangevuld door hoogpoet Marcus.
in a nutshell
de avond begint met Carine en haar familie
Kim en Tom,een vreemde familie maar een leuke.
hun dialoog opent razendsnel en is een mooi opener.
Trees van Aerdenbrugge is dan wel blind dat merk je niet,
zij brengt hoe zij brengt.zalig.
Marianne brengt snel haar vijf teksten.Ze doet hier veel vandaag,
eten klaarmaken,alles klaarzetten, de kassa,de opruim,
het vat stopt niet bij deze vrouw.
Sir Jan De Witte zelf is een benadigd poet.
zijn rare snuiterswerken werken echt.zijn prinsesverhaal
met halve zinnen is fantastisch, de blijde blik vol trots en leven.
ridder jan zoekt zichzelf nog een prinses.met deze poezie
moeten de vrouwen wel in zwijm vallen. dat kan gewoon niet anders.
schoon
Marie Jean ét Annelies waren na een stomende
accentenruzie, plots elkaar op het podium.eindeloos
nooit zonder...
Sven De Swerts opende
met "ik heb vandaag de zon gekust en kan
met zekerheid zeggen dat de zon vrouwelijk is."
en declameerde daarna over ladders,rotterdam (jaja),
over tweede versies van iedere mens OM DAN UITEINDELIJK
toch die ladder op te stuiven en de kleine meisjes vanboven
mee te delen dat
"het mooiste moment van je leven is
als woorden niet meer nodig zijn"
het was mooi,plezant, de moeite,er was een prachtig
publiek,er hing iets moois in de lucht.iedereen was opgelaten.
en ja ik heb mijn lippen verband.
Marcus Cumberlege en Mick Ravissat
voorzagen het hoofdprogramma. Mick
speelde diepe bleus,maar echt diep, rustig,
onbeheerst en zonnig.Marcus gooide zichzelf
in Engels,frans en nederlands ons plat.
de samenwerking tussen hen werkte bezielend.
het was grappig en paste hierin.dat de man al aan
is in die magische sfeer van het theatre. het gele huisje
word bevolkt door vriendelijk en parachutespringen.
ja het is waar dat ik twee keer ben gaan slapen tijdens dit feestje.
ik was moe ok? alles klopt hier. de gesprekken gaan nog door tot in de nacht.
tot we slapen in bedden tussen olifanten en bij elke vreemde droom wakker schieten
op dit beeld kijken
.
om daarna terug in te slapen en weer wakker te schieten in dit museum.
nog nooit zogoed geslapen.nog nooit zoveel dromen achtereen gehad. het zit hem in
de ligging. een oergezond ontbijt en niet willen weggaan.
voor geen goud.
aan het einde van de wereld.
voor geen goud.
het duurt even.de zon in de ogen.
en dan sta je daar in ....Harelbeke?!
In Sir John's Hall regeert koning Jan,
en als je hem ziet zou je hem dat niet aangeven.
hij heeft hier een woonkamer vol olifanten, of alle
vormen van over de hele wereld die ermee in contact
komen. een verzameling Mamoetfossielen.
ah ja en Wim Opbrouck woont hiernaast.
er is een gigantische circuskamer.een kamer waarin
hij een geheel miniatuurcircus gebouwd heeft.twee jaar werk
en nu jij?
en dan is er dat pronktuk in zijn achtertuin.
een tuinhuis verbouwd tot een ridderlijke theaterzaal
in stijl naar zijn lievelingsland england.
de sfeer die hier hangt en de passie in de man vertaald in zijn huis
is uitputtend.hier kom je op elke hoek nieuwe woorden, stukken tekst
en flarden poezie in de lucht. een engelenkamer is niet genoeg.
nee de man heeft er een zelfgegoten kerkraam bijgezet en een stuke Engels
strand. vanavond in de uitverkochte zaal, huizen hier zeven nationaliteiten.
er is de reunie van Ghent In Cap
en daarna de ravissante Mick and Marcus
bleusartiest aangevuld door hoogpoet Marcus.
in a nutshell
de avond begint met Carine en haar familie
Kim en Tom,een vreemde familie maar een leuke.
hun dialoog opent razendsnel en is een mooi opener.
Trees van Aerdenbrugge is dan wel blind dat merk je niet,
zij brengt hoe zij brengt.zalig.
Marianne brengt snel haar vijf teksten.Ze doet hier veel vandaag,
eten klaarmaken,alles klaarzetten, de kassa,de opruim,
het vat stopt niet bij deze vrouw.
Sir Jan De Witte zelf is een benadigd poet.
zijn rare snuiterswerken werken echt.zijn prinsesverhaal
met halve zinnen is fantastisch, de blijde blik vol trots en leven.
ridder jan zoekt zichzelf nog een prinses.met deze poezie
moeten de vrouwen wel in zwijm vallen. dat kan gewoon niet anders.
schoon
Marie Jean ét Annelies waren na een stomende
accentenruzie, plots elkaar op het podium.eindeloos
nooit zonder...
Sven De Swerts opende
met "ik heb vandaag de zon gekust en kan
met zekerheid zeggen dat de zon vrouwelijk is."
en declameerde daarna over ladders,rotterdam (jaja),
over tweede versies van iedere mens OM DAN UITEINDELIJK
toch die ladder op te stuiven en de kleine meisjes vanboven
mee te delen dat
"het mooiste moment van je leven is
als woorden niet meer nodig zijn"
het was mooi,plezant, de moeite,er was een prachtig
publiek,er hing iets moois in de lucht.iedereen was opgelaten.
en ja ik heb mijn lippen verband.
Marcus Cumberlege en Mick Ravissat
voorzagen het hoofdprogramma. Mick
speelde diepe bleus,maar echt diep, rustig,
onbeheerst en zonnig.Marcus gooide zichzelf
in Engels,frans en nederlands ons plat.
de samenwerking tussen hen werkte bezielend.
het was grappig en paste hierin.dat de man al aan
bundel vijf @ zes zit bevestigd het ontstopbare van kwaliteit.
op the afterparty de ene felicitatie na de andere voor
is in die magische sfeer van het theatre. het gele huisje
word bevolkt door vriendelijk en parachutespringen.
ja het is waar dat ik twee keer ben gaan slapen tijdens dit feestje.
ik was moe ok? alles klopt hier. de gesprekken gaan nog door tot in de nacht.
tot we slapen in bedden tussen olifanten en bij elke vreemde droom wakker schieten
op dit beeld kijken
.
om daarna terug in te slapen en weer wakker te schieten in dit museum.
nog nooit zogoed geslapen.nog nooit zoveel dromen achtereen gehad. het zit hem in
de ligging. een oergezond ontbijt en niet willen weggaan.
voor geen goud.
aan het einde van de wereld.
voor geen goud.
posted by spinneke at 7:54 a.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home