Theo Maassen, Burn After Reading, Slipknot & Nosfell
na Ghent In Cap vieren wij.
leven we onszelf uit
we hebben veel gedaan, bereikt,
grenzen verschreden
en soms verlangen naar feesten.
drie dagen FEEST
Vrijdag gaan we naar Burn After Reading van The Coen Brothers.
vergeet de hilarische trailer. dit is een doordachte thriller,
met bloederigge plots, prachtacteren schitterende personages,
een goed intelligent verhaal over domme mensen in een niet zo
echt slimme situatie.
de moeite waard.trust me
er zitten in de zaal drie giechelende Brad Pitt fanmeisjes
voor me, de lichten gaan aan er fluistert er één
"hey dat is die poweet, zullen we vragen of hij hier een gedicht
over schrijft?" ik wandel weg uit de zaal en hoor "Ja!"
zet het op een lopen duik in een andere zaal om de tienermeisjes
te ontlopen en na tien minuten achtervolgen ben ik veilig...
het is al heel hard gevaart met mij, nu komen ze me al aanspreken,
herkennen en achtervolgen in filmzalen tijdens intellectuele
alternatieve films...
de dag daarna terug even een gent kick.
ik wandel door de Fnac ontdek de oorgasmes
van "Headless Heroes". imposant en rijkelijk.
maar ook plots stuit ik daar op de eerste cd van het freaky Nosfell.
1 van de raarste sprookjesachtige alternatieve artrockbands
die ik ooit al heb aanschouwd. pracht van een cd.
die avond in het ICC Gent
Comedy Casino Festival.
in het kort Henk Rijckaert verbaasd iedereen
zijn verhaal over eicellen, getunde stofzuigers,
verbouwingen...het is grappig en raak.
daarna na al enkele keren missen dit jaar zie ik daar
Theo Maassen opkomen...
foto's of filmpje s zitten er niet Maassen begint met.
"vorige week stond ik in Turnhout te spelen, midden in de show gaat er een gsm van een zestienjarig joch, inplaats van alles af te zetten pakt die doodleuk op en belt hardop
"ja ik zit hier bij Theo Maasen...bwah niet slecht" ik scheld hem uit
" jongen ik had je vader wel kunnen zijn...als je moeder mij niet altijd in haar mond liet komen"
jah en dan...
Theo spreekt over zijn kind, gaat over schooljaren heen,
gebruikt prachtige woorden en plots lijkt drie kwartier vijf minuten
te duren...
"ik ben tegen elke bedekking van het vrouwelijk lichaam
als ik met een vrouw praat zie ik liever ineens haar Kut
(terwijl hij het
het meisje voor mij nogal psyco aanstaart)
dan weet je dat ook ineens hé!"
daarna is michael van peel 1 keer in tien minuten grappig.
op aanklacht van het kookprogramma dat het lievelingsgerecht
van Hitler niet mocht klaar maken en al zeker niet mocht uitzenden
leest de man het gerecht voor op duitse wijze...
nahahaha fucking heerlijk!
daarna speelt Iwein Segers en zijn gitaar iedereen naar huis.
de man praat over zijn perverte versie van de kabouterschat
over gehandicapte kabouters die Iwien Segers zingen,
over Braakbal, Herman Van Veen...
hij zingt hierbij 1 goed nummer...
daarna scheld hij het publiek uit voor seksverslaafde gekken.
om dan uiteindelijk in de aars te zingen.
de man is grof, helder, prettig,af en toe over the top slecht.
maar zo ontzettend grappig, graag een volledige zaalshow van dit genie
en geef hem ineens wereldroem nu!
de dag daarna is het dan eindelijk Slipknot in het Lotto Arena.
Children of Bottom is niet meer dan een soort van Nightwish
maar dan zonder sexy zangeres...en helaas ook zonder ruggegraat
Slipknot komt op, speelt ons kapot en na een perfecte versie
van "Dead Memories" "555 6666" Psychosocial
gaat het publiek in zijn geheel zitten.
we klappen vol vuur, wachtend om te...
de man roept "JUMP THE FUCK UP!"
iedereen springt en een halfuurlang sta ik vanvoor voor Cory zin masker
in een moshpit...uitleven stem weggeschreeuwt u kent ons.
Slipknot is vernieuwend speelt hun volledige "ALL HOPE IS GONE"
uit spreekt het publiek tussen elk nummer aan zonder Fuck you te zeggen,
geeft ons Drumstellen die in de lucht gaan, overkop en veel variatie.
dit is niet meer die heel agressieve Slipknot van toen,
dit is er een die goede metal speelt, een publiek neerspeelt
en vooral uitstraalt in een wervelende liveshow.
respect en mercy
een goed weekend ook aan u gewenst!
leven we onszelf uit
we hebben veel gedaan, bereikt,
grenzen verschreden
en soms verlangen naar feesten.
drie dagen FEEST
Vrijdag gaan we naar Burn After Reading van The Coen Brothers.
vergeet de hilarische trailer. dit is een doordachte thriller,
met bloederigge plots, prachtacteren schitterende personages,
een goed intelligent verhaal over domme mensen in een niet zo
echt slimme situatie.
de moeite waard.trust me
er zitten in de zaal drie giechelende Brad Pitt fanmeisjes
voor me, de lichten gaan aan er fluistert er één
"hey dat is die poweet, zullen we vragen of hij hier een gedicht
over schrijft?" ik wandel weg uit de zaal en hoor "Ja!"
zet het op een lopen duik in een andere zaal om de tienermeisjes
te ontlopen en na tien minuten achtervolgen ben ik veilig...
het is al heel hard gevaart met mij, nu komen ze me al aanspreken,
herkennen en achtervolgen in filmzalen tijdens intellectuele
alternatieve films...
de dag daarna terug even een gent kick.
ik wandel door de Fnac ontdek de oorgasmes
van "Headless Heroes". imposant en rijkelijk.
maar ook plots stuit ik daar op de eerste cd van het freaky Nosfell.
1 van de raarste sprookjesachtige alternatieve artrockbands
die ik ooit al heb aanschouwd. pracht van een cd.
die avond in het ICC Gent
Comedy Casino Festival.
in het kort Henk Rijckaert verbaasd iedereen
zijn verhaal over eicellen, getunde stofzuigers,
verbouwingen...het is grappig en raak.
daarna na al enkele keren missen dit jaar zie ik daar
Theo Maassen opkomen...
foto's of filmpje s zitten er niet Maassen begint met.
"vorige week stond ik in Turnhout te spelen, midden in de show gaat er een gsm van een zestienjarig joch, inplaats van alles af te zetten pakt die doodleuk op en belt hardop
"ja ik zit hier bij Theo Maasen...bwah niet slecht" ik scheld hem uit
" jongen ik had je vader wel kunnen zijn...als je moeder mij niet altijd in haar mond liet komen"
jah en dan...
Theo spreekt over zijn kind, gaat over schooljaren heen,
gebruikt prachtige woorden en plots lijkt drie kwartier vijf minuten
te duren...
"ik ben tegen elke bedekking van het vrouwelijk lichaam
als ik met een vrouw praat zie ik liever ineens haar Kut
(terwijl hij het
het meisje voor mij nogal psyco aanstaart)
dan weet je dat ook ineens hé!"
daarna is michael van peel 1 keer in tien minuten grappig.
op aanklacht van het kookprogramma dat het lievelingsgerecht
van Hitler niet mocht klaar maken en al zeker niet mocht uitzenden
leest de man het gerecht voor op duitse wijze...
nahahaha fucking heerlijk!
daarna speelt Iwein Segers en zijn gitaar iedereen naar huis.
de man praat over zijn perverte versie van de kabouterschat
over gehandicapte kabouters die Iwien Segers zingen,
over Braakbal, Herman Van Veen...
hij zingt hierbij 1 goed nummer...
daarna scheld hij het publiek uit voor seksverslaafde gekken.
om dan uiteindelijk in de aars te zingen.
de man is grof, helder, prettig,af en toe over the top slecht.
maar zo ontzettend grappig, graag een volledige zaalshow van dit genie
en geef hem ineens wereldroem nu!
de dag daarna is het dan eindelijk Slipknot in het Lotto Arena.
Children of Bottom is niet meer dan een soort van Nightwish
maar dan zonder sexy zangeres...en helaas ook zonder ruggegraat
Slipknot komt op, speelt ons kapot en na een perfecte versie
van "Dead Memories" "555 6666" Psychosocial
gaat het publiek in zijn geheel zitten.
we klappen vol vuur, wachtend om te...
de man roept "JUMP THE FUCK UP!"
iedereen springt en een halfuurlang sta ik vanvoor voor Cory zin masker
in een moshpit...uitleven stem weggeschreeuwt u kent ons.
Slipknot is vernieuwend speelt hun volledige "ALL HOPE IS GONE"
uit spreekt het publiek tussen elk nummer aan zonder Fuck you te zeggen,
geeft ons Drumstellen die in de lucht gaan, overkop en veel variatie.
dit is niet meer die heel agressieve Slipknot van toen,
dit is er een die goede metal speelt, een publiek neerspeelt
en vooral uitstraalt in een wervelende liveshow.
respect en mercy
een goed weekend ook aan u gewenst!
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home