hallo!

Bent u moe van het dagelijkse drukke leven,

Heeft u zin om iets spannends te beleven?

Speel dan een leuk spel online poker, roulette of bingo,

Het zijn spelen voor iedereen, niet enkel voor de pro!

Speel thuis in uw eigen omgeving de leukste casino spellen.

En u zult zien, de uren van gezelligheid zijn niet op uw handen te tellen. Als blackjack spelen je spel is, dan heb je geluk. Want ook dit wordt door ons Online casino aangeboden. Kruip achter uw eigen pc en speel de leukste spelen bij 888casino het is echt niet verboden.

Als je de spelen niet goed kent, speel dan gratis geheel vrij om het te leren, Niet alles kost geld in dit leven, men kan het altijd eerst proberen. En als u het spel wat beter kent, waag dan een gokje, zo simple dat een kind het kan doen. Wie niet waagt wie niet wint, iedereen wil toch wat extra poen!

Wij wensen u veel plezier in ons 888casino en natuurlijk veel geluk!

(888casino official sponsor of Spinyopaat)

21/11/09 BRUSLAM avec Nickel angelo ét Sven de Swerts

BRUSLAM 21/11/10
GALLERY VUBrussel

Sven De Swerts

"De spin met acht poten,
de schaduw en de luchtbel.
als metal zonder de muziek.
de theatrale arthouse intelligence
van een leeftijdloze.Internationale
roots met suiker..."

Sven de Swerts is gothic Poet, theaterfantaseerder en kort - filmregisseur. Zijn kortfilms zijn al verschenen in Sheffield, Japan, Italie en Wenen. dit jaar stond hij met een theaterstuk in Kroatië. Hij is tevens een lid van het poeziecollectief Ghent IN Cap en de bezieler van het alternatief open podia Spinyopaat. juist terug van een solo performance in the Labyrinth te Wenen.


Nickelangelo

Né à Liège en 1978, il écrit son premier poème pour son professeur de français à 10 ans. S'enchainera ensuite une multitude d'écrits, de nouvelles, de pièce de théâtres et de poésie. Il monte pour la première fois sur scène à 7 ans pour une pièce Le chemin du bonheur. Le théâtre, dés lors, fera partie de sa vie ainsi que la scène sous toutes ses formes. Il s'intéresse aux performances Slam en 2006 et participe à toutes les scènes slam de "La Zone". Gagnant d'un tournoi, il se retrouve au United Slam de Paris deux années de suite, suivra plusieurs invitations et participations à différentes scènes slam francophone international en France et au Québec

a look inside the labyrinth

Peter Waugh opened
the open mic with his
"Orpheus" a one two poem
with no merci in the tradition
of old story telling. incredible.

we saw a Spanish woman giving away
her ideas very sweet and honest.

i was up, i lived. the audience was so silent (except the back)
there was the chandelier and everyone sat so patient and welcoming
during the show. every moment I moved there was a big laughter
or a smile on everyone their faces. i talked to the crowd in the meanwhile to.
wen i did my netherlandish poem everybody was cheering, they understood it.
and in the end with the deutch one everyone was taking it seriously. that was funny.
it was a soft microphone.heartwarming almost. I heard only positive people.

"I never knew there was that side in Gothic to. thanks you learned me something,
and its incredible but with a simple movement like touching your hair, you allow
people to get in you. feel you almost like you feel."

"wen i saw you I tought you where 30,you have so much stage experience"

"Myn Kleinhe Grothse, I Once dated
Danny Mommens and you have his style"
aldus de ex van Danny Mommens

die me later op het podium sleurde om met haar tijdens de open mice
een geluidsexperiment te doen,dat dan weer met grote ogen werd bekeken.

"it was like a glimps of Laury Anderson"

we zagen nog Manderley. een man die er recht op zat. de beste van de avond
voor mij toch. met zijn klassieke stijl zat elk woord juist en het voelde echt heerlijk,
dat zo iemand op open mics verschijnt is een wonder. dit was een schrijven hoger.

Hanana Aad (mevrouw Waugh) deed iets in haar eigen taal
wat echt geweldig gemeend en echt klonk.

het chinese meisje deed haar idee over poezie nog
een keer zenuwachtig uit de doeken.maar het was zo mooi.

net als Bernard met zijn Weens verhaal vol tragedie zo
hoopvol en sterk en komisch gebracht,naar schijnt helemaal
hoe de stijl hier is in Vienna. maar het was een perfecte afsluiter.
iemand om eerbied voor te hebben. wat een plaats en wat een feest,
wat een gesprekken en zo een nacht die ik nooit had durven dromen.
zo eentje die wel eens een leven kan redden. ja.

toen we maandag vertrokken luisterde ik in mijn dromen naar
"Meet Me At The Equinox" (everything ends) van Death Cab.
en dat hielp dat was zher scheun. we dronken een rood flesje van
Emotion leeg en met al deze mooie momenten en mensen in het hoofd,
ja....

TO JOIN THE BLACK THE PARADE

Vienna.

we bezoeken het pretpark met de molen,
de Donahue tower, leven hier het metroleven,
we gaan naar het salon om naar machtige Afghaanse
muziek te luisteren. zitten in kleine theaters voor
Inglorious bastards en grote zalen voor Tanz Der Vampire
in de originele staat. the impressionist nemen het leopold museum over
en Edward Munch toont ons dat hij vandaag nog steeds iets betekent.

HET JUDENPARK met zijn kleine water eilanden op een zondagochtend.
de mis in het Stefansdom en "mijn" kasteel bij de Donahue.

het Hollywood van Gasometer, met de wolkenkrabbers waar letterlijk
duiken in zijn geslagen. de gotische overwelvingen die na een tijd verbonden zijn
met je hoofd.of hoe de cinematische scene hier regeert.of de hardcore feestjes
die doorgaan in het midden van het winkelcenter.


mijn eigen optreden in the Labyrinth.
met de kroonluster, het extreem aandachtige
publiek dat zo positief en zwaar onder de indruk was.
En hoe poweten in Vienna klinken, zoals Manderley,
het spaanse meisje,mijnheer Waugh en Mevrouw Waugh,
of Bob die ironie wel heel hoog tilt. het is een ongelofelijke avond,
we praten na met mensen tot iets in de ochtend en worden wakker
in een vreemd bed, ergens grijpen onze kleren en al de adressen die we
genoteerd hebben. om weer op pad te gaan. het is hemels hoe open minded
alles hier is,of hoe het voelt om drie uur snachts aan te komen in de kamer
om plots weer je hebben en houden te pakken omdat een nieuwe kamergenoot
je bed impalmt. we komen zeker terug. we leven hier graag.

de rugzak van levenservaringen is weer aardig gevuld
en we kunnen weer verder als een groter persoon met meer inzicht,
met een missie en veel dromen die weer zijn uitgekomen.

WIENER SCHNITZEL!

Artist 09

VIENNA SO FAR.

never tought i would like this place so much.
niet alleen de massieve kathedralen, of de jeugdige
uithangborden,het oh zo gastvrij volk hier.MAAR BV
alleen al het museumqaurtier.MET in in totaal
twintig musea naast elkaar op een straat gebundeld.
Het overdreven aanbod van diversiteit.in het
virtual block vind ik de tentoonstelling "real world laboratory".
waar blonde pruiken barkrukken bewonen.glazen zijn gestapeld en
op elk modern uitvinding een kaars is gepland,de herhaling van een patroon
in elke media vorm,uitgesneden op hout,op computers als screensaver of gebrand
in glas. in een ander museum vind ik drie tentoonstellingen terug die adem wegnemen,
zwisherszonen met de boom van dode slangen, over vluchtelingen
die op straat al gauw een symmetrische samensmelting worden met hun omgeving,
de zetel die zijn weg baant en sporen nalaat als verloren monument.
OF DE TIJGER IN DE ZWARTE RUIMTE die op je afkomt en grauwt,

embassy is dan weer knap ineengestoken, een papier
mache van het witte huis tot in de details op mensengrootte. de hoogvlieger hier is
"Mind Expanders Performative Bodies"
die ons toont dat horrorfilms maken makkelijk is.

vanavond naar de Kunsthalle gegaan voor VIDEORAMA
de alternatieve film onder de film toont ons een twintigtal
videoprojecties waaronder een samensmelting van duizenden
stemmen en getkende gezichten
die plots één gevoel en één gezicht worden namelijk Bonnie Tyler.

Total Eclipse Of The Heart
is be the best fucking suicide song
after a breack up with your boyfriend.

de mannen met het belspel,de duitse kookshow
en de vissers die slam poezie maken.

of hoe de assen een vel wordem in transformations,
of hoe geluid zich toont in duizelingwekkende lichtbronnen
die ontploffen diep in de ziel, of het meisje dat op het plafond kruipt.

het is teveel en overal jeugd en overal publiek dat omarmt.
deze stad slaapt niet in dit hostel van enkel jeugd is het voor mij genieten.
er is overal zoveel. deze nacht nog in een café naar een film op een grote
witte muur gaan kijken terwijl er live dj muziek klonk.

en toen de tuinen van de ambassade zich ontsproten
schoten er tranen van schoonheid voorbij,of het verlichte kasteel
op dit punt vanavond,waar ik plots mijn plaats voelde.

er is hier het Vienale filmfestival,het wereldmuziek festival en de week van de jazzmuziek.
er zijn hier betogingen,verassingen en heilige beelden op de imperialistische buildings,
tot zover het oog reikt. het stopt niet. een herwonnen schrijfkick door agressieve kunst,
en dat gevoel van Europeaan zijn.strijden voor eigen kamp.

ik leer hier veel...